Aan alles komt en eind
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Suzan
01 Januari 2008 | Oeganda, Kampala
Als je goed naar de geplaatste
foto's gekeken hebt ,moet opgevallen zijn dat de boda boda's net als de fietsen ,een heel belangrijk deel van het transport voor hun rekening nemen.Dat er op een brommertaxi 3 of 4 personen zitten heeft te maken het in toom houden van transportkosten.De prijs stijgt niet met factor 2 voor 2 personen,dus goedkoper voor beide passagiers.Het verkeer is mij te onoverzichtelijk om zulke capriolen uit te halen en daarom doe ik er niet aan mee.Bovendien staat de euro sterk.
Het is vandaag onze laatste dag in Uganda en er is nog genoeg te doen voor vertrek.De definitieve kleuren van de nieuwe uniformen voor de Jjajja Bbangga school zijn bekend en dus ook de kleur voor de nog aan te schaffen sokken.Suzan en Thomas gaan de stad in om de benodigde 108 paar sokken te kopen.Zelf heb ik nog een klus te klaren want na lang zoeken heb ik een geschikte groepenkast gevonden en die moet nog wel geplaatst worden
Tijdens mijn werkzaamheden kreeg ik plos bezoek van oma.Werkend boven het plafond hoorde ik jjajja {oma} een "gesprek "beginnen die ik absoluut niet kon volgen ;ik spreek jammer genoeg nog geen luganda en oma is alleen deze taal machtig.Zo af en toe brabbelde ik iets terug en dat bleek ruim voldoende om het gesprek op gang te houden.Er viel opeens een ijzige stilte en toen ik de trap af wilde zag ik oma in diepe rust gestrekt op de bank.Ik deed zo rustig mogelijk om geen stoorzender te zijn en 10 minuten later ontwaakte ze.Samen dronken we wat en de aangeboden bananen gingen na een hartelijk Thank you mee naar huis.Ik rondde mijn werkzaamheden af en begon aan de schoonmaak.
De sokkenkopers waren rond 3 uur terug met 60 paar sokken en de belofte van een handelaar dat de resterende 48 paar(we kopen per dozijn)over een week voor ons klaar zullen liggen,dat mag Thomas dus verder afhandelen.Zoals gebruikelijk kwam er weer visite om afscheid te nemen en was Thom nog druk bezig met het regelen van vervoer naar het vliegveld.Door het naderende afscheid kwam er van een normale maaltijd niet veel terecht,de veelvuldig vallende stilteperioden werden gevuld met muziek uit de computer en het zich tegoed doen aan bananen en mango's.Na een lichtelijk-emotioneel afscheid kon de reis naar Entebbe aangevangen worden.Naar ugandese begrippen gingen we "op tijd" van huis.Achteraf gezien heel logisch. Gedeelde smart blijft halve smart en dus nam Thomas een neefje mee naar de luchthaven.Het eerste deel van de reis ging over onverharde wegen en de vering van de auto werd danig op de proef gesteld.Onderweg voldeden we een gedeelte van de rekening zodat de chauffeur kon tanken.Kort na de tankstop kwamen we op een geasfalteerde weg en kon de snelheid opgevoerd worden.Door tijdgebrek was het afscheid nemen van heel korte duur ,geen tijd om emotioneel te worden dus.Ons resterende ugandese geld kreeg Thomas mee en na aftrek van de taxikosten had hij nog wat over voor privegebruik.
Na de douane en paspoortcontrole was het racen naar de gate.De vlucht was volgens ingewijden overboekt door het uitvallen van een toestel van british airways.Bovendien moesten we echt op tijd vertrekken om nog aansluiting te hebben met andere toestellen op schiphol.Dat is prima gelukt (denk ik)en onze spullen waren er al toen we bij de bagageband aan kwamen.3 Kwartier later waren we in Den Haag en werden keurig opgehaald. Thuis aangekomen bleek er te weinig water in de cv-installatie te zitten en bedroeg de binnentemperatuur zo'n 8 graden.Niet zo prettig na de afrikaanse warmte.Mijn eerste taak thuis betrof dus het vullen en opstarten van de verwarming. Moe van te weinig slaap,maar wel met een goed gevoel,begaven we ons ter ruste nadat de wasmachine een taak toebedeeld had gekregen.Deze reis naar Uganda kunnen we nu als afgesloten beschouwen ,al zullen er nog genoeg dingetjes te doen zijn .
Hopelijk heeft u ons een beetje kunnen volgen tijdens dit avontuur in donker Afrika.
Tijdens de gesprekken die ongetwijfeld zullen volgen,zal een en ander verder verduidelijkt worden .
Tot dan.
Suzan en Cecil.
foto's gekeken hebt ,moet opgevallen zijn dat de boda boda's net als de fietsen ,een heel belangrijk deel van het transport voor hun rekening nemen.Dat er op een brommertaxi 3 of 4 personen zitten heeft te maken het in toom houden van transportkosten.De prijs stijgt niet met factor 2 voor 2 personen,dus goedkoper voor beide passagiers.Het verkeer is mij te onoverzichtelijk om zulke capriolen uit te halen en daarom doe ik er niet aan mee.Bovendien staat de euro sterk.
Het is vandaag onze laatste dag in Uganda en er is nog genoeg te doen voor vertrek.De definitieve kleuren van de nieuwe uniformen voor de Jjajja Bbangga school zijn bekend en dus ook de kleur voor de nog aan te schaffen sokken.Suzan en Thomas gaan de stad in om de benodigde 108 paar sokken te kopen.Zelf heb ik nog een klus te klaren want na lang zoeken heb ik een geschikte groepenkast gevonden en die moet nog wel geplaatst worden
Tijdens mijn werkzaamheden kreeg ik plos bezoek van oma.Werkend boven het plafond hoorde ik jjajja {oma} een "gesprek "beginnen die ik absoluut niet kon volgen ;ik spreek jammer genoeg nog geen luganda en oma is alleen deze taal machtig.Zo af en toe brabbelde ik iets terug en dat bleek ruim voldoende om het gesprek op gang te houden.Er viel opeens een ijzige stilte en toen ik de trap af wilde zag ik oma in diepe rust gestrekt op de bank.Ik deed zo rustig mogelijk om geen stoorzender te zijn en 10 minuten later ontwaakte ze.Samen dronken we wat en de aangeboden bananen gingen na een hartelijk Thank you mee naar huis.Ik rondde mijn werkzaamheden af en begon aan de schoonmaak.
De sokkenkopers waren rond 3 uur terug met 60 paar sokken en de belofte van een handelaar dat de resterende 48 paar(we kopen per dozijn)over een week voor ons klaar zullen liggen,dat mag Thomas dus verder afhandelen.Zoals gebruikelijk kwam er weer visite om afscheid te nemen en was Thom nog druk bezig met het regelen van vervoer naar het vliegveld.Door het naderende afscheid kwam er van een normale maaltijd niet veel terecht,de veelvuldig vallende stilteperioden werden gevuld met muziek uit de computer en het zich tegoed doen aan bananen en mango's.Na een lichtelijk-emotioneel afscheid kon de reis naar Entebbe aangevangen worden.Naar ugandese begrippen gingen we "op tijd" van huis.Achteraf gezien heel logisch. Gedeelde smart blijft halve smart en dus nam Thomas een neefje mee naar de luchthaven.Het eerste deel van de reis ging over onverharde wegen en de vering van de auto werd danig op de proef gesteld.Onderweg voldeden we een gedeelte van de rekening zodat de chauffeur kon tanken.Kort na de tankstop kwamen we op een geasfalteerde weg en kon de snelheid opgevoerd worden.Door tijdgebrek was het afscheid nemen van heel korte duur ,geen tijd om emotioneel te worden dus.Ons resterende ugandese geld kreeg Thomas mee en na aftrek van de taxikosten had hij nog wat over voor privegebruik.
Na de douane en paspoortcontrole was het racen naar de gate.De vlucht was volgens ingewijden overboekt door het uitvallen van een toestel van british airways.Bovendien moesten we echt op tijd vertrekken om nog aansluiting te hebben met andere toestellen op schiphol.Dat is prima gelukt (denk ik)en onze spullen waren er al toen we bij de bagageband aan kwamen.3 Kwartier later waren we in Den Haag en werden keurig opgehaald. Thuis aangekomen bleek er te weinig water in de cv-installatie te zitten en bedroeg de binnentemperatuur zo'n 8 graden.Niet zo prettig na de afrikaanse warmte.Mijn eerste taak thuis betrof dus het vullen en opstarten van de verwarming. Moe van te weinig slaap,maar wel met een goed gevoel,begaven we ons ter ruste nadat de wasmachine een taak toebedeeld had gekregen.Deze reis naar Uganda kunnen we nu als afgesloten beschouwen ,al zullen er nog genoeg dingetjes te doen zijn .
Hopelijk heeft u ons een beetje kunnen volgen tijdens dit avontuur in donker Afrika.
Tijdens de gesprekken die ongetwijfeld zullen volgen,zal een en ander verder verduidelijkt worden .
Tot dan.
Suzan en Cecil.
-
01 Januari 2008 - 21:40
Ruud:
Welkom thuis. En een heel goed 2008. -
01 Januari 2008 - 21:47
Jerney:
Happy new year! -
01 Januari 2008 - 22:34
Greet:
Ik sluit me aan bij Ruud en tot ziens en spreeks. -
01 Januari 2008 - 23:26
Harry:
Bedankt voor het op de hoogte houden. En welkom thuis.
Nieuwjaarwensen doen we wel 'live' en niet per mail -
02 Januari 2008 - 08:25
Wil Br:
tot vrijdag suzan dan hou ik mijn mond en mag jij vertellen -
02 Januari 2008 - 13:33
Mary:
Welkom thuis
Wij wensen jullie één Voorspoedig Liefdevol Gelukkig en Gezond 2008 toe.
Liefs Mary van Es -
02 Januari 2008 - 15:09
John:
de beste wensen en een goede gezondheid -
07 Januari 2008 - 06:41
Helga Koswal:
Suzan en Cecil,
Mijn moeder en ik wensen juliie een gezond 2008.
Groetjes Helga -
23 Januari 2008 - 13:55
Dicky V Beekum:
hoi suzan.ik heb met veel bewondering
naar alle fotos en bericht gekeken.
wat is het schitterend wat jij( jullie)
daar allemaal doen voor de bevolking.
het is prachtig om te zien hoe blij de mensen er mee zijn.
en wat er allemaal op je bord ligt ???????
ik hoop nog op meer te horen van jou
gr dicky
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
