SAMENWERKING

Nu echt een beetje opschieten voordat de stroomvoorziening weer op zijn gat ligt.
Om kort te gaan,het weekend is rustig verlopen ,in Kampala hebben we een flinke voorraad sokken ingekocht zodat de scholen die alvast in huis hebben.
Maandagmorgen vertrokken we naar Luwero voor onze vervolgafspraken met de verschillende opperhoofden en zoals gebruikelijk stonden we een tijdje in de file waardoor de kleine 80 km weer 2 uur van onze tijd opslurpte.
De laatste kilometers vanaf de hoofdweg naar de eerste school op onze lijst kostte wat meer tijd dan de vorige week want in het weekend heeft het genoeg geregend en de diepte van de gaten in het wegdek zijn niet te voorspellen en om de ontstane modderpoelen te omzeilen is onbegonnen werk.
Op onze eerste afspraak aangekomen ,moesten de geinteresseerde ouders nog van hun kostgrondje teruggeroepen worden en zijn we maar met ons verhaal begonnen ,immers er staan nog meer afspraken gepland voor deze dag.Langzamerhand druppelde de kerk iets voller en van de 45 a 50 ouders waren er toch nog een stuk of 20 aanwezig.Deze ouders hoorden het verhaal aan en stemden unaniem in met hetgeen hen verteld /uitgelegd was.Na de officiele introductie volgde er nog een kleine demonstratie van de werkzaamheden zodat deze mensen een beetje een idee kregen van wat er allemaal te gebeuren staat de komende weken/maanden.Uit oogpunt van hygiene kreeg de school een watertank met kraan aangeboden en hopen we dat de schoolleiding er op toe zal zien dat de leerlingen hun handen na elke toiletgang en voor iedere maaltijd wassen.Op deze school kunnen de ouders niet een shilling in de kosten van schoeisel bijdragen en daarom krijgen ze de schoenen voor noppes en zullen ze naar draagkracht een deel van de opbrengst van hun kostgrondje aan de school schenken als blijk van waardering.De school zorgt er tenslotte voor dat de leerlingen dagelijks een maaltijdje voorgeschoteld krijgen.
Voor deze school moeten dus ca.80 paar schoenen ingekocht worden.In de loop van de week worden de maten opgenomen en mag Thomas met de lijst in de hand op pad om inkopen te doen.
Op naar de volgende school want de tijd schijnt hier nog sneller te verstrijken dan thuis.
Ook deze school is een prive/initiatief en telt ca.200 leerlingen.deze school is naar wij denken een maatje te groot om over schoenen te reppen.Er is op deze locatie gebrek aan van alles,zelfs water moet van een flinke afstand bergafwaarts gehaald worden en is er geen voorziening om regenwater op te slaan .De aanwezige ouders hoorden ons verhaal aan en waren onder de indruk van wat wij allemaal van plan zijn.Deze school krijgt als dank voor de samenwerking een watertankje met kraan zodat ook hier de hygiene een prominente plaats krijgt.Daarnaast wordt er een berekening gemaakt voor de aanschaf van een grote watertank voor de opslag van regenwater.De berekening omhelst verder de kosten van dakgoten en pijpwerk naar de tank en cement,nodig voor de bouw van het onderstel voor de wateropslagtank (1000 of 1500 liter).De ouders en de schoolleiding zorgen voor de mankracht voor de bouw,het benodigde zand en de stenen die voor de costructie nodig zijn.De samenwerking wordt ook hier zeer op prijs gesteld en het djiggerprogramma blijft gewoon doorgaan.
Op deze school zijn er leerlingen die,gezien de situatie thuis, maar moelijk van de djiggers af te helpen zijn.De schoolleiding gaat de betreffende ouders in een ( gesprek onder 4 ogen) wijzen op de misstanden en eventueel helpen waar nodig.Ook zijn er kinderen die verzwakt zijn en verdere medicatie behoeven.Er zijn 4 ernstige gevallen en voor deze groep is er antibioticum aangaschaft met daarnaast pijnstillers tijdens de behandeling en een boost om weer op krachten te komen na zo een lang gevecht tegen de djiggers.
Op de volgende locatie troffen we een zieke directeur die het niet voor elkaar gekregen had de oudergroep bij elkaar te krijgen.Wat ons betreft blijft het op deze school nog even bij de behandeling van djiggers en de nazorg daarvan en natuurlijk het volgen van de voor ons speciale leerling uit een van de vorige verhaaltjes.Dit jongetje(14 jaar) hebben we ook niet gezien omdat er op het land nog genoeg te doen was na de regenbuien van het afgelopen weekend.De meegebrachte spullen werden door het hoofd van de school in ontvangst genomen en komen zeker bij deze leerling terecht. Ook op deze school zijn er leerlingen die het thuis maar moeilijk hebben en op de valreep verscheen de moeder van 4 van deze leerlingeen ten tonele.Ondanks haar zeer nederige opstelling werd haar duidelijk gemaakt dat er verandering moet komen in de thuissituatie om nog van de djiggerzorg gebruik te kunnen blijven maken.De controle hierop zal door de vrijwilligers die daar de djiggerzorg ter hand nemen worden gecotroleerd.Zonder externe druk schijnt het hier niet echt te werken.
Tot zover deze dag die huiswaarts niet veel om het lijf had , afgezien van de bestuurders die hoogstwaarschijnlijk hun rijbewijs in een sloppenwijk zonder ander verkeer hebben gekocht.Hier laten we het voor dezez keer even bij,je hoort nog wel van ons