DODENRIT - Reisverslag uit Luwero, Oeganda van Suzan Koningverander - WaarBenJij.nu DODENRIT - Reisverslag uit Luwero, Oeganda van Suzan Koningverander - WaarBenJij.nu

DODENRIT

Door: suzan

Blijf op de hoogte en volg Suzan

31 Mei 2010 | Oeganda, Luwero

Donderdag 27 mei was Stephen (neef van Thomas) jarig . Deze jongeman heeft van het prille begin al meegeholpen en meegedacht over alle stappen die wij hier zetten.Als journalist bij een van de plaatselijke kranten is hij goed op de hoogte van verwikkelingen in de politieke wereld van Uganda.Zijn hulp zullen we in de nabije toekomst hard nodig hebben ,vooral omdat de krant tot de oppositiebladen behoort en er volgend jaar verkiezingen zijn.Zoals dat in alle landen gaat ,zal deze groepering niet schromen ,de misstanden in de gezondheidszorg aan de kaak te stellen .Hier willen we heel binnenkort wel gebruik (misschien wel misbruik ) van maken .
Na de perikelen van woensdag hebben we geprobeerd een rustige dag in te lassen en de boel de boel te laten,immers voor vrijdag staat een rit naar Masaka,een ander district op ons programma.Stephen heeft zich op het laatste moment nog vrij kunnen kletsen en voor een bezoek aan een chinees toprestaurant stond niets meer in de weg.Het werd een geslaagde avond met te veel eten en drinken .Op weg naar de bus moesten we natuurlijk als toerist even langs de (donker-)roze buurt van de hoofdstad.Het hoofdfeest was eigenlijk net begonnen maar we kregen een goed beeld van de bedrijvigheid in deze handel.Het aanbod (op straat ,er zijn geen "ramen" )liep uiteen van piep,zeg maar eind lagere school ,tot aftands ,een jaar of vijftig.Daar tussendoor nog wat van de uitermate vieze straatkinderen met uitpuilende ogen die op springen staan .Al met al niet de moeite van het bekijken waard dus.
De vrijdag begon al vroeg met een rit naar Masaka,125 km westelijk van ons logeeradres in Kyengera.De heenreis verliep vlotjes en na 3 uur tuffen over de belangrijkste snelweg tussen Uganda en buurland Rwanda kwamen we stoffig maar heelhuids op de plaats van bestemming aan .
Degene waar wij een afspraak mee hadden ,was wel "ergens in de buurt" en die hebben we zelf maar even opgehaald om niet in tijdnood te komen .De directrice van deze school (waar het projekt gestart is ),stelde ons voor aan haar nieuwe lerarenteam onder leiding van een nederlandse juriste die sinds 21 mei 2010 op basis van kost en inwoning de dagelijkse gang van zaken probeert te structureren en in model te gieten.De gevoerde gesprekken hadden als hoofddoel de ouders een beetje onderdruk te zetten hun beloften na te komen. Van een kale kikker kun je gewoon geen veren plukken en zonder echt resultaat aanvaardden we de terugreis.Maar niet na een door de leerlingen ingestudeerd lied en de nodige dankbetuigingen in ontvangst genomen te hebben.We vertrokken redelijk laat uit Masaka en moesten ook nog langs een bacpackers guesthouse in de buurt want daar lagen nog steeds spullen die 2 jaar geleden al naar een ziekenhuis gebracht zouden worden.Ook op dit adres was er een hartelijk weerzien na 2 jaar en rond half zes gingen we op huis aan.
Wel eens in het pikkedonker langs een ravijn gereden met twee naast elkaar rijdende tegenliggers op een anderhalfbaans weg? Nee? Dat is in Uganda een dagelijkse vertoning en iedereen wil waarschijnlijk zichtbaar zijn en voert groot licht waardoor je als bestuurder volledig en letterlijk de weg kwijtraakt.De rit naar huis duurde dan ook 4 uur en is een ervaring die niet voor herhaling vatbaar is wat ons betreft.Dat je na een ritje van 125 km zo moe kunt zijn had zelfs ik niet kunnen bevroeden.En dan te bedenken dat onze auto door 3 personen bestuurd werd:een aan het stuur en twee "bijbestuurders " die van allees riepen.Denk maar aan :come back,er lopen nog mensen,daar is een kuil,daar is de volgende drempel(te laat dus) enz. enz.Naar ugandees gebruik lag de auto vol etenswaar die voor derden gekocht was omdat die buiten Kampala beduidend goedkoper zijn.De 7 trossen bananen en vele kilo's zoete aardappelen zorgden ervoor dat de auto moeite genoeg had om de bergen op te komen ondanks de ingeschakelde bergversnelling.Thuis aangekomen hebben we een schietgebedje gedaan en het rijden in het donker -in elk geval in Uganda-af te zweren.Uiterst vermoeid van alle opgedane ervaringen namen we een "bad" en sliepen als roosjes.
genoeg geleuter voor vandaag,bongaaaaa.


  • 01 Juni 2010 - 05:13

    Raila:

    Hoi suzan
    Dat zijn nog eens verhalen zeg. Ik snap dan ook wel dat je doodmoe ben van zo'n dag. Hoop dat je lekker hebt kunnen uitrusten.
    Groetjes Raila

  • 01 Juni 2010 - 09:50

    Janneke:

    Hallo Suzan en Cecile,
    Fijn dat jullie goede beschremengels hebben tijdens de doden rit. Nooit meer doen zou ik zeggen. Overdag rijden zie je ook de natuur.
    Leuk al die berichten te lezen en mijn wens, dat jullie nog veel goeds mogen doen nu en later.
    groeten.
    Janneke Ong

  • 01 Juni 2010 - 14:29

    Greet Hoos:

    Tjeetje, wat een ervaring.
    DAt doet me denken aan een reis naar Spanje door de pyreneen in het donker en met veel regen en onweer en een ravijn langs de kant van de weg. Dat hoop ik nooit meer mee te maken.
    Sterkte voor de volgende dagen.
    Groetjes van Greet.

  • 02 Juni 2010 - 18:09

    Sulitha:

    oei ,oei, wat een ervaring.
    Ik heb bewondering voor jou.Sterkte in alles wat je doet en bidden om krachten bescherming.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Suzan

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 166
Totaal aantal bezoekers 56925

Voorgaande reizen:

27 September 2018 - 17 Oktober 2018

Nieuw avontuur 2018

23 Augustus 2015 - 13 September 2015

Uganda is calling

27 September 2013 - 22 Oktober 2013

Djigger-shoes 2013

10 Juli 2011 - 28 Juli 2011

Djigger Project 2011

20 Mei 2010 - 04 Juni 2010

Djigger project 2010

Landen bezocht: