op weg naar de sint
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Suzan
10 December 2007 | Oeganda, Kampala
Op donderdag 6 december was er een verkoopdag gepland op school en daarom stapten wij op woensdagmiddag op de bus om naar gayaza te gaan,dan waren we in elk geval al een eind op weg.We werden keurig opgehaald en op ons verblijfsadres konden we kennismaken met 3 belgische toeristen die onze plannen de moeite waard vonden om van nabij mee te maken.
Na het ontbijt op donderdagochtend vertrokken we,nu 9 man sterk, naar het schooltje.Wat zaten we toen relaxed in vergelijking met de avond ervoor toen er op de plek van 14 personen toch nog genoeg ruimte bleek te zijn voor 23 man.
Op school aangekomen,werden de schoolbanken omgetoverd tot marktkraampjes en werd er een dakje gemaakt voor een beetje bescherming tegen de koperen ploert.
De verkoop begon redelijk op tijd,(half twee in plaats van een uur )en binnen de kortste tijd was ons winkeltje uitverkocht,niet zo gek met ons prijsniveau varierend van 500 tot 800 ugs.100 ugs is omgerekend 4 eurocent.De markt bracht desondanks toch nog 55000 ugs in het laatje,65 procent van het maandsalaris van een kleuterjuf.mooi meegenomen dus.
Suzan heeft van de hele verkoopdag nauwelijks iets gemerkt omdat ze getroffen was door koorts en diarree-aanvallen.Die episode ligt gelukkig nu achter ons.Nadat de spullen opgeruimd en ingeruimd waren volgde de traditionele maaltijd met de ouders en scholieren.We namen voldaan en bekomen afscheid en de avond hebben Suzan en ik als oppas doorgebracht,we hadden gek genoeg geen trek in nog meer eten.
De vrijdagochtend werd heel rustig doorgebracht met koffers en tenten inpakken.Rond twee uur vertrokken we richting Kampala.Deze keer had Sander ,een van de oprichters van I.C.Uganda, privevervoer geregeld.Een stuk prettiger,vooral ook omdat twee peuters deel uitmaken het reisgezelschap.Ergens in Masaka stuitten we heel toevallig op een bakkerij waar gezouten brood verkrijgbaar was en werd meteen een voorraad ingeslagen.Uganda kent eigenlijk alleen maar brood waar veel suiker in verwerkt wordt,niet echt onze smaak dus.De volgende stop was bij het kruisen van de evenaar.Daar werden de nodige souvenirs ingekocht,vooral door onze belgische medereizigers;zij gaan over een week naar huis terug na een rondreis van 10 maanden.We vervolgden onze reis en kwamen ook nog langs een negorijtje waar in djembe's en ander slagwerk gehandeld wordt.Ook daar werden de portemonnees getrokken en raakte ons busje gaandeweg voller.Bij de derde en laatste stop kochten we nog wat rotan stoelen voor Thomas,je zit namelijk heel moeilijk met 3 personen op 1 stoel.Moe maar voldaan namen Suzan en ik afschied van de andere reizigers met de belofte de volgende dag present te zijn in Entebbe ter verwelkoming van de goedheiligman.Sinds een jaar of 3 schijnt hij ook na de drukke dagen in Europa een kort bezoek te brengen aan de kindertjes van europeanen die in Uganda werkzaam zijn.
Na een nacht van flinke plensbuien,gingen we op zaterdag op weg naar Entebbe.het eerste gedeelte van de reis(naar Kampala),was er eentje om nooit te vergeten.De verharde verbindingswegen naar de hoofdstad zaten potdicht door het vele verkeer en onze driver wist wel een snellere manier om Kampala te bereiken.
We belandden als vanzelfsprekend in een maanlandschap vol kraters en speelden een soort russisch roulette.
De waterbassins(kuilen vol water)waren onpeilbaar ,dus of de volgende top gehaald zou worden bleef een verrassing. Tot ieders verbazing hebben we het gered en kwamen heelhuids op het busstation van kampala aan.EN WAT ER TOEN GEBEURDE,LIEVE KIJKBUISKINDEREN,LEES JE IN HET VOLGENDE VERSLAG.
Na het ontbijt op donderdagochtend vertrokken we,nu 9 man sterk, naar het schooltje.Wat zaten we toen relaxed in vergelijking met de avond ervoor toen er op de plek van 14 personen toch nog genoeg ruimte bleek te zijn voor 23 man.
Op school aangekomen,werden de schoolbanken omgetoverd tot marktkraampjes en werd er een dakje gemaakt voor een beetje bescherming tegen de koperen ploert.
De verkoop begon redelijk op tijd,(half twee in plaats van een uur )en binnen de kortste tijd was ons winkeltje uitverkocht,niet zo gek met ons prijsniveau varierend van 500 tot 800 ugs.100 ugs is omgerekend 4 eurocent.De markt bracht desondanks toch nog 55000 ugs in het laatje,65 procent van het maandsalaris van een kleuterjuf.mooi meegenomen dus.
Suzan heeft van de hele verkoopdag nauwelijks iets gemerkt omdat ze getroffen was door koorts en diarree-aanvallen.Die episode ligt gelukkig nu achter ons.Nadat de spullen opgeruimd en ingeruimd waren volgde de traditionele maaltijd met de ouders en scholieren.We namen voldaan en bekomen afscheid en de avond hebben Suzan en ik als oppas doorgebracht,we hadden gek genoeg geen trek in nog meer eten.
De vrijdagochtend werd heel rustig doorgebracht met koffers en tenten inpakken.Rond twee uur vertrokken we richting Kampala.Deze keer had Sander ,een van de oprichters van I.C.Uganda, privevervoer geregeld.Een stuk prettiger,vooral ook omdat twee peuters deel uitmaken het reisgezelschap.Ergens in Masaka stuitten we heel toevallig op een bakkerij waar gezouten brood verkrijgbaar was en werd meteen een voorraad ingeslagen.Uganda kent eigenlijk alleen maar brood waar veel suiker in verwerkt wordt,niet echt onze smaak dus.De volgende stop was bij het kruisen van de evenaar.Daar werden de nodige souvenirs ingekocht,vooral door onze belgische medereizigers;zij gaan over een week naar huis terug na een rondreis van 10 maanden.We vervolgden onze reis en kwamen ook nog langs een negorijtje waar in djembe's en ander slagwerk gehandeld wordt.Ook daar werden de portemonnees getrokken en raakte ons busje gaandeweg voller.Bij de derde en laatste stop kochten we nog wat rotan stoelen voor Thomas,je zit namelijk heel moeilijk met 3 personen op 1 stoel.Moe maar voldaan namen Suzan en ik afschied van de andere reizigers met de belofte de volgende dag present te zijn in Entebbe ter verwelkoming van de goedheiligman.Sinds een jaar of 3 schijnt hij ook na de drukke dagen in Europa een kort bezoek te brengen aan de kindertjes van europeanen die in Uganda werkzaam zijn.
Na een nacht van flinke plensbuien,gingen we op zaterdag op weg naar Entebbe.het eerste gedeelte van de reis(naar Kampala),was er eentje om nooit te vergeten.De verharde verbindingswegen naar de hoofdstad zaten potdicht door het vele verkeer en onze driver wist wel een snellere manier om Kampala te bereiken.
We belandden als vanzelfsprekend in een maanlandschap vol kraters en speelden een soort russisch roulette.
De waterbassins(kuilen vol water)waren onpeilbaar ,dus of de volgende top gehaald zou worden bleef een verrassing. Tot ieders verbazing hebben we het gered en kwamen heelhuids op het busstation van kampala aan.EN WAT ER TOEN GEBEURDE,LIEVE KIJKBUISKINDEREN,LEES JE IN HET VOLGENDE VERSLAG.
-
10 December 2007 - 16:22
Marijke:
Ben je weer opgeknapt Suzan?
Met die slechte wegen daar verwisselen je organen zich volgens mij van plek. Dus ik hoop dat alles nog funtioneert.
Hier is de Sinterklaasdrukte ook achter de rug. Wij hebben voor onze club een flink bedrag verzameld door bedrijven scholen en particulieren met een bezoek te vereren.
Nu op naar de kerst!
Jullie veel succes daar! Suzan wat zal je genieten van al die kleurige kleding daar.
Cecil, ze zullen daar ook blij zijn met die gouden handjes van jou.
Groetjes, Marijke van B. -
10 December 2007 - 19:32
Wil Bronkhorst:
hoi suzan leuk de foto,s
ik volg je helemaal
jammer dat je ziek werd maar jou kennede sla je er wel doorheen
veel plezier en geniet ervan
groetjes wil -
10 December 2007 - 21:49
Yvonne Muller:
Hoi luitjes,
Ik vind het echt geweldig om jullie verhalen te lezen. Het is alsof je er zelf bij bent en het begint warempel te kriebelen. Maar ja, dat zal er voorlopig nog niet in zitten.
Ik hoop dat jullie nog veel waardevolle momenten mee gaan maken waar je met goede herinneringen op terug kunt kijken.
En Cecil 'de Uil': wacht niet te lang met het volgende bericht in de 'Fabeltjes'krant (alhoewel: fabeltjes???).
Groetjes en tot ziens,
Yvonne -
10 December 2007 - 22:49
Greet Hoos:
Ik vind het wel spannend.
Hoe is het nu met Suzan? -
10 December 2007 - 22:56
Jos Zuiverloon:
hallo cecil en suze,
ik kijk elke keer weer vol spanning uit naar het volgende bericht. als ik les zie ik alles als een film voorbij komen.blij te horen dat alles goed gaat en suze weer beter is. uit alles blijkt dat de mensen ingenomen zijn met jullie en alles wat jullie doen.de zegen van de Man daarboven rust op jullie en op je werk en inspanning, bedank Hem daar
voor.ik blijf bidden voor jullie en de gehele bevolking.
hebben de belgen gezegd of ze willen steunen? dat zou leuk zijn.
okay , tot de volgende keer, doei jos -
11 December 2007 - 22:30
Poppie:
Jullie maken mij nieuwsgierig, vertel, vertel, wat is er toen gebeurd. Heel veel plezier en succes!!! Groetjes aan Tomas. -
12 December 2007 - 14:07
Trudy En Pa:
Jullie e-mail over Afrika pas op 11 dec. ontvangen. erg leuke foto's Wij wensen jullie nog fijne Kerstdagen en veel succes met jullie project. -
12 December 2007 - 16:37
Serena En Marlon:
Hallo lieve luitjes....
Alles goed? Hoe voelt Suzan zich??? Hopelijk is ze al wel weer opgeknapt... Wat ontzettend leuk die foto van sinterklaas... Hebben jullie dat in ieder geval niet overgeslagen!!!
Hier gaat alles verder prima... Wij als lieve kijkbuiskinderen lezen graag het volgende verslag... (zitten in spanning te wachten)...
Veel liefs -xxxxx- Serena en Marlon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
