Ugandese chaos en de rest

Zondag 06-10-2013

We zijn rond 10.00 uur naar het graf van jjaja gegaan om de ceremonie af te sluiten, volgens de Ugandese traditie.Samen met de nieuw gekozen Jjaja en nog enkele familieleden. Op de terugweg zijn we even bij de evenaar gestopt om een paar foto’s te maken. Na het eten hebben we een spelletje memorie gedaan dat was lachen ze kende het niet.

Maandag 07-10-2013

Weer vroeg op pad naar Luwero we hebben weer 2,5 uur gehobbeld over de onbegaanbare weg. Bij de Gods Gift Primary school waren ze druk bezig om de eerste laag cement op de vloer aan te brengen. Het mengen en aanbrengen van het cement is hier nog handwerk. Je kunt je dus wel voorstellen hoe dat er voor ons verwende Nederlanders uitzag! Elke handeling gebeurt hier met de hand en op een eenvoudige manier. Gewoon ding voor ding zonder machines. Daarna zijn we naar Nsege Infant and Primary school gegaan om te kijken hoe de vorderingen eruit zagen. Tot onze verbazing waren de ramen op een te grote hoogte aangebracht en de deuren waren ook te groot uitgemeten. Dus dat moet weer gedeeltelijk afgebroken worden. Wel waren de muren gedeeltelijk weer gestegen. We hebben de arbeiders op hun hart gedrukt dat ze verantwoord met hun tijd en ons geld moeten omspringen. We zijn erg benieuwd naar de resultaten voor het komende bezoek op vrijdag. Papa Grace had ook een Engelse krant meegenomen voor ons om te lezen, er stond een artikel in over djiggers (evunzu). In dit artikel stond beschreven dat er 2 doden zijn gevallen ten gevolge van djiggers, een vader en zoon. Door de ontstekingen van djiggers word je immuunsysteem een stuk lager en daardoor ben je gevoeliger voor andere ziektes. Leef je eens in de situatie in: je kunt bijna niks hebben vanwege de djiggers en dan krijg je er nog tetanus of een verkoudheid bij. In deze gevallen kan het zelfs de dood tot gevolg hebben. Voor ons niet voor te stellen omdat je bij ons in Nederland dit soort situaties niet kent. Het is daarom van belang dat de mensen niet met dieren in 1 ruimte leven en dat de persoonlijke hygiëne op een hoog peil moet staan. Dat is hier nog zeker niet overal het geval. Toen we weer terug naar huis reden was het 1 groot feest, lang leve het file rijden hier. Op een gewone weg rijden er hier 2 rijen naast elkaar, liggen er hopen grind op de andere rijbaan; de auto’s rijden er bij een file gewoon overheen. Een file is hier geen opeenhoping van auto’s maar heel gewoon 1 groot drama. Op een gegeven moment stonden we klem tussen 6 (!!!!) taxibussen. Je oren toeteren een uur later nog van al die herrie om je geen. Iedereen lijkt hier op dezelfde tijd in te willen halen op een erg smal stuk. Nederland is hierbij vergeleken een watje!

Dinsdag 08-10-2013

Mensen kinderen, we hebben vandaag gruwelijk lang uitgeslapen. Om 9 uur vonden we het wel goed in de warmte en zijn we er toch maar uitgekropen. We hebben rustig ontbeten met thee, brood en portio (een soort pap van granen en mais) voor een volle maag. We gingen tenslotte vandaag naar Kampala, dé stad vol drukte en chaos. We zijn met zijn 5‘en naar Kampala gereden in de auto, slalommend tussen de auto‘s en boda boda‘s Ijn we bij een winkelcentrum aangekomen. Je betaald hier geen parkeergeld maar er staan wel militairen je auto te controleren als je het terrein oprijdt. Het was een heel gebeuren: eerst zijn we door een grote supermarkt gestruind voor een aantal boodschappen. De vriendin van Thomas, Prossy,keek haar ogen uit want zij had dit nog nooit gezien. Wij zijn gewend aan de vele soorten op het schap in een supermarkt maar de meeste mensen hier komen nooit verder dan een kleine lokale buurtsuper. Na een korte zoete inval van yoghurt en donuts zijn we naar een beurs geweest vlakbij het winkelcentrum. Er stonden verschrikkelijk veel kramen en tenten van verschillende merken en verkopers. Het is te vergelijken met de Wegwijs, alleen dan met heel veel donkere mensen en veel meer chaos. We hebben op deze beurs verschillende dingen gezien en gehoord. Je kon daar echt verschillende dingen vinden, van een kapper tot een kachelverkoper. Ook stond er tot onze verbazing een veevoederbedrijf die kuikens had lopen uit Barneveld van Henk Morren, een goede kennis van Annette. We hebben onze ogen uitgekeken naar al deze verschillende producten,geuren en kleuren. Uiteindelijk konden we ook de verleiding niet weerstaan en hebben we ook iets gekocht. We hebben echt iets heel moois gevonden wat tegelijkertijd ook heel nuttig was. We liepen langs een verkoper met plastic artikelen wat er wel leuk uitzag. Nu vooruit dachten we, ‘Mevrouw, we willen graag 300 plastic bekers kopen, heeft u die hier op voorraad?’ En daar liepen we heel gemoedelijk met zijn 5’en met 5 enorme zakken bekers over de straat. Iedereen kijken natuurlijk, lopen daar een stelletje blanken met zoveel bekers, die zullen wel geld genoeg hebben. We hebben alles in de auto gepropt en zijn na een file van een 2,5 uur weer thuis gekomen. Het was een drukke dag maar we hebben wel weer een kant van Uganda kunnen zien die we nog niet hadden gezien. Wat heerlijk dat we dit allemaal kunnen doen!