Afscheid nemen

Dinsdag 15-10-2013

Het is vandaag een landelijke vrije dag, vanwege Idd dag, een moslimdag waarbij het slachten van schapen en geiten centraal staat. We konden daarom niet naar de scholen omdat de leerlingen vandaag vrij waren. We zijn ‘s middags naar een moslimvriendin van Thomas geweest, zij wilde graag dat we een keer bij haar kwamen eten. We zijn er naartoe gereden op een boda boda, dat wilden we nog een keer doen. Het is toch wel een beetje onwennig de eerste keer, deze brommers gebruiken wij immers niet als taxi in Nederland. We hebben bij de moslima thuis weer verschillende nieuwe gerechten mogen proeven. De moslimkeuken is weer anders dan de gewone Ugandese, zij gebruiken onder andere meer kruiden en meer soorten groenten. Na dit uitgebreide maal zijn we naar het zwembad geweest, het was daar echt heel druk. Iedereen was natuurlijk vrij, het diepe bad was gelukkig vrij want de meeste Ugandezen kunnen niet zo goed zwemmen. Na een spannend eerste potje Phase 10 zijn we voldaan in bed gekropen.

Woensdag 16-10-2013

Het was weer vroeg dag vanmorgen, de wekker begon weer vrolijk te stuiteren om 07.30. We gingen vandaag naar Luwero om afscheid te nemen van de Nsege Infant and Primary school en om even langs te gaan bij een andere plaatselijke school. `Voordat we naar Luwero reden zijn we naar de kliniek geweest waar Thomas vrijwilliger is, de wachtkamer zat al bijna helemaal vol. We zijn eerst naar de andere school geweest om het springtouw, kwartet en scharen af te geven. We vroegen ook of er nog erge gevallen met djiggers waren, dit was het geval. Er waren 3 broertjes die hun hele voeten vol donkere plekken hadden, eentje had zelfs eitjes. Dan pas sta je ten volle stil bij het feit dat wij het maar goed voor elkaar hebben met onze mooie schoenen. Thomas gaat hier verder mee aan de slag, wij hebben hier helaas geen tijd meer voor. Na dit korte bezoek zijn we naar de Nsege school gegaan om afscheid te nemen, toen we aankwamen zagen we tot onze verrassing dat de ventilatiestenen er al in gemetseld waren. Dan pas kun je goed zien hoe het uiteindelijke resultaat eruit zal zien. Toen we het kerkje inliepen hingen er allemaal papieren slingers, gemaakt van wc-papier en wilde bloemen. Voor ons stonden speciaal een paar grote stoelen en een bank. De kinderen hebben voor ons gezongen en gedanst, ook hebben verschillende mensen een speech gehouden. Suzan, Thomas en Heidi hebben ook nog kort een speech gehouden om de ouders te benadrukken hoe belangrijk hygiëne is en wat er belangrijk is voor de toekomst. Na dit officiële gedeelte hebben we lekker ‘local food’ gegeten en hebben we verschillende zelfgemaakte producten gekocht van hen om hier in Nederland voor het project te kunnen verkopen. Er is op deze school een jongen die een ongeluk heeft gehad met een fiets, 2 jaar geleden. We dachten eerst dat hij verlamd was, maar sinds hij zijn benen in het fietswiel heeft gekregen is er vrijwel niets aan gedaan. Hij heeft heel veel pijn en kan nauwelijks lopen, Thomas hoopt binnenkort met hem naar het ziekenhuis in Kampala te gaan om foto’s te maken. Na het eten zijn we naar huis gereden. Vanavond doen we even niks, even een potje Phase 10 en verder niets.