Een spannend avontuur en internet gezeur
Door: Suzan, Annette en Heidi
Blijf op de hoogte en volg Suzan
12 Oktober 2013 | Oeganda, Kampala
Woensdag 09-10-2013
Vandaag wilden we een mailtje sturen, heel gewoon 1 mailtje. Het bleek een dagtaak te zijn. We dachten dat we het gewoon konden typen en opsturen. We wilden naar het internetcafé gaan om dat betreffende mailtje te gaan sturen, maar toe hoorden we dat er iemand langs zou komen om internet op de laptop van Thomas te zetten. Dat bleek achteraf gezien niet zo een goede actie, We hebben er nu alleen maar problemen mee, verschillende programma’s en mappen zijn verdwenen of werken niet goed. Deze hele situatie heeft ertoe geleid dat we ‘s avonds rond6 uur naar het internetcafé zijn gelopen om de mail van Annette te kunnen versturen. Vanmiddag hebben we ook nog iets leuks meegemaakt, we hebben namelijk alle drie een manicure en pedicure gehad. Hier zijn verschrikkelijk veel mensen die geen werk hebben, maar ook die met allerhande dingen langs de weg lopen om die aan automobilisten en anderen te verkopen. Zo ook deze jongeman, hij verdient zijn geld met het lakken van nagels. Hij kwam aanlopen met een mandje vol nagellak en verschillende flesjes. De vriendin van Thomas, Prossy, had gevraagd of hij wilde komen. Toen Heidi dit zo zag, ze is namelijk nogal gek op het verzorgen van haar nagels, wilde ze dit ook wel proberen. De nagels werden netjes schoongemaakt en in een crème gezet. Na de teennagels geknipt en gevijld te hebben waren de vingernagels aan de beurt. Een hele ervaring, ook voor deze jongen omdat hij dit nog nooit bij een blanke had gedaan. Na Heidi zijn ook Suzan en Annet aangeschoven, je hoeft er tenslotte zelf niet meer voor te tobben toch? Alles helemaal netjes geknipt en gelakt voor maar € 1,20.
Donderdag 10-10-2013
Na een beetje laat te zijn weggereden zijn we op weg gegaan naar Jinja. Dit is het gebied van de djiggers (zandvlooien), dus een aantrekkelijk werkgebied voor Suzan. Op de heenreis van 3 uur hebben we wel weer wat meegemaakt hoor!! We reden over de brug over de Blauwe Nijl en waren druk foto’s aan het maken toen we werden aangehouden door een militair. Hij begon boos naar ons te gebaren en een andere man kwam aanlopen om ons een haarfijn uit te leggen wat wij al niet verkeerd hadden gedaan. Wij mochten geen foto’s maken van de brug en de dam want ze waren bang voor corruptie en mogelijke crimineel misbruik. Ze zijn erg zuinig op deze nieuwe dam en wilden daarom alles voorkomen wat deze kan schaden. Alle foto’s hiervan moesten ter plekke worden verwijderd, dit werd ook gecontroleerd, daarna mochten we weer verder rijden. Na een lekkere maaltijd met patat en vlees en vis zijn we naar de school gereden in Jinja. Het is een rommelige buurt waar enorm, veel kinderen zijn, je ziet daarom ook heel veel scholen en groepjes kinderen. De wegen waren een grote modderpoel met grote gaten want het had vannacht de hele nacht geregend. Kun je je inbeelden dat het in onze begrippen 1 weg is die vrij smal is, hier rijden er soms 2 rijen auto’s naast elkaar. Hier in Uganda kan qua verkeer echt alles! Bij de eerste school werden we al enthousiast begroet door een aantal een hele speciale kinderen, kinderen met het syndroom van Down hebben of die doof waren. Deze school had een speciale klas voor deze kinderen, een bijzondere unieke situatie hier in Uganda waar deze kinderen meestal worden afgeschreven als je hier zo geboren worden. De kinderen lieten ons gebaren zien van de letters en we moesten foto’s van hen maken. Echt heel mooi om te zien hoe blij de kinderen zijn met je komst, je krijgt elke keer een dikke knuffel als je naast hen gaat staan. Deze school was vrij groot en heeft ongeveer 900 leerlingen verdeeld over drie gebouwen. We zijn hier niet lang geweest omdat we zoveel tijd kwijt waren aan reistijd, maar we konden nog wel even wat geven aan deze school. De pennen, het springtouw en posters werden heel goed ontvangen. De medewerkster van Suzan, die hier verantwoordelijk is voor het verwijderen van djiggers liet ons ook de materialen die ze nog beschikbaar hadden samen met een overzicht waar zij de namen van de kinderen invult die ze behandeld heeft. Na dit korte bezoek zijn we ook een aantal dingen wezen geven bij een andere school iets verderop. De leraren hadden net een vergadering dus troffen wij het slecht. Omdat we toch in de buurt waren zijn we even naar de Uganda Falls geweest, een aantal natuurlijk watervallen naast elkaar opspattend in een razende vaart. Als je zoiets ziet besef je pas hoe mooi de natuur is, zo ongerept en mooi in zijn eenvoud. Er waren daar een aantal mannen die voor geld in de watervallen springen en met een zwemvest erdoorheen zwemmen. Ze springen er aan het begin in en zwemmen dan door verschillende stromingen heen naar het eindpunt. Wij als Nederlanders kunnen ons niet voorstellen dat je zoiets gevaarlijks doet voor geld, maar voor hen is het hun bron van inkomsten. Ze zullen ongetwijfeld wel weten welke kant ze op moeten en op welke plekken ze extra op moeten passen. Maar toch .............. Na een flesje water uit de kruik die in de grond is begraven zijn we weer naar huis gereden. Wat een lange dag was het vandaag, 6 uur rijden is wel veel maar we zijn wel blij dat we ook deze plek een keer hebben gezien en de scholen mochten bezoeken.
Vrijdag 11-10-2013
Onze wekker ging om7 uur, iets eerder dan normaal omdat we naar Kampala wilden voor de creatieve markt. Er waren daar verschillende kraampjesmeet zelfgemaakte sieraden, kommen, manden en allerlei andere dingen. We keken onze ogen uit, zeker ook vanwege het feit dat wij zoiets nooit kunnen maken. We hebben onze ogen uitgekeken en zijn daarna met volle vaart naar Luwero gereden. Eerst was Gods Gift Primary school aan de beurt, het zag er heel mooi uit, ze hadden keihard gewerkt en konden het vandaag naar alle waarschijnlijkheid afronden. We hadden hen een varken beloofd als ze klaar waren, maar die konden we even zo gauw niet vinden. In plaats daarvan hebben we een aantal kilo’s geroosterd varkensvlees zitten eten met tomaten. Lekker uit het vuistje en eens weer anders dan ‘local food’. Na deze lunch zijn we naar de Nsege Infant and Primary school gereden, om daar te kijken hoe het gebouw gevorderd was. Toen we daar aan kwamen rijden holden de kinderen ons al tegemoet, wat waren ze blij dat we er waren, hartverwarmend elke keer. We zagen dat de ijzeren dwarsbalken er al op lagen met de houten bekisting en de muren waren ook al weer iets hoger. De ramen zaten nu iets lager, die waren de vorige keer in onze ogen iets te hoog. Er waren ook nog verschillende kinderen aan het werk met het repareren van het oude schoolgebouwtje. Ze waren met een soort omgekeerde spade de grond aan het loshakken om dit met water te kunnen mengen. Om dit mengsel lekker smeuïg te kunnen maken stonden 4 jongetjes er in te lopen en te springen. Op deze manier werd het steeds zachter en konden ze het gebruiken om dit tussen de stokken van de muur te doen. Door de zon wordt dit mengsel gedroogd en wordt dit een soort lemen muur. We hebben aan de leraressen daar laten zien wat zo zoal met de bananenbladeren kunnen maken om deze zelfgemaakte producten te kunnen verkopen. Na dit tweede bezoek zijn we iets eerder dan normaal naar huis gereden, gezien dit vroege tijdstip hadden we bijna geen file en waren we na 1,5 uur weer thuis. We waren vroeg thuis en daarom zijn we nog eventjes naar het zwembad geweest bij een hotel hier in de buurt. Dat was wel even lekker, een beetje poedelen om alle spieren los te maken en lekker bij te komen. Een voldaan gevoel na een drukke dag.
Vandaag wilden we een mailtje sturen, heel gewoon 1 mailtje. Het bleek een dagtaak te zijn. We dachten dat we het gewoon konden typen en opsturen. We wilden naar het internetcafé gaan om dat betreffende mailtje te gaan sturen, maar toe hoorden we dat er iemand langs zou komen om internet op de laptop van Thomas te zetten. Dat bleek achteraf gezien niet zo een goede actie, We hebben er nu alleen maar problemen mee, verschillende programma’s en mappen zijn verdwenen of werken niet goed. Deze hele situatie heeft ertoe geleid dat we ‘s avonds rond6 uur naar het internetcafé zijn gelopen om de mail van Annette te kunnen versturen. Vanmiddag hebben we ook nog iets leuks meegemaakt, we hebben namelijk alle drie een manicure en pedicure gehad. Hier zijn verschrikkelijk veel mensen die geen werk hebben, maar ook die met allerhande dingen langs de weg lopen om die aan automobilisten en anderen te verkopen. Zo ook deze jongeman, hij verdient zijn geld met het lakken van nagels. Hij kwam aanlopen met een mandje vol nagellak en verschillende flesjes. De vriendin van Thomas, Prossy, had gevraagd of hij wilde komen. Toen Heidi dit zo zag, ze is namelijk nogal gek op het verzorgen van haar nagels, wilde ze dit ook wel proberen. De nagels werden netjes schoongemaakt en in een crème gezet. Na de teennagels geknipt en gevijld te hebben waren de vingernagels aan de beurt. Een hele ervaring, ook voor deze jongen omdat hij dit nog nooit bij een blanke had gedaan. Na Heidi zijn ook Suzan en Annet aangeschoven, je hoeft er tenslotte zelf niet meer voor te tobben toch? Alles helemaal netjes geknipt en gelakt voor maar € 1,20.
Donderdag 10-10-2013
Na een beetje laat te zijn weggereden zijn we op weg gegaan naar Jinja. Dit is het gebied van de djiggers (zandvlooien), dus een aantrekkelijk werkgebied voor Suzan. Op de heenreis van 3 uur hebben we wel weer wat meegemaakt hoor!! We reden over de brug over de Blauwe Nijl en waren druk foto’s aan het maken toen we werden aangehouden door een militair. Hij begon boos naar ons te gebaren en een andere man kwam aanlopen om ons een haarfijn uit te leggen wat wij al niet verkeerd hadden gedaan. Wij mochten geen foto’s maken van de brug en de dam want ze waren bang voor corruptie en mogelijke crimineel misbruik. Ze zijn erg zuinig op deze nieuwe dam en wilden daarom alles voorkomen wat deze kan schaden. Alle foto’s hiervan moesten ter plekke worden verwijderd, dit werd ook gecontroleerd, daarna mochten we weer verder rijden. Na een lekkere maaltijd met patat en vlees en vis zijn we naar de school gereden in Jinja. Het is een rommelige buurt waar enorm, veel kinderen zijn, je ziet daarom ook heel veel scholen en groepjes kinderen. De wegen waren een grote modderpoel met grote gaten want het had vannacht de hele nacht geregend. Kun je je inbeelden dat het in onze begrippen 1 weg is die vrij smal is, hier rijden er soms 2 rijen auto’s naast elkaar. Hier in Uganda kan qua verkeer echt alles! Bij de eerste school werden we al enthousiast begroet door een aantal een hele speciale kinderen, kinderen met het syndroom van Down hebben of die doof waren. Deze school had een speciale klas voor deze kinderen, een bijzondere unieke situatie hier in Uganda waar deze kinderen meestal worden afgeschreven als je hier zo geboren worden. De kinderen lieten ons gebaren zien van de letters en we moesten foto’s van hen maken. Echt heel mooi om te zien hoe blij de kinderen zijn met je komst, je krijgt elke keer een dikke knuffel als je naast hen gaat staan. Deze school was vrij groot en heeft ongeveer 900 leerlingen verdeeld over drie gebouwen. We zijn hier niet lang geweest omdat we zoveel tijd kwijt waren aan reistijd, maar we konden nog wel even wat geven aan deze school. De pennen, het springtouw en posters werden heel goed ontvangen. De medewerkster van Suzan, die hier verantwoordelijk is voor het verwijderen van djiggers liet ons ook de materialen die ze nog beschikbaar hadden samen met een overzicht waar zij de namen van de kinderen invult die ze behandeld heeft. Na dit korte bezoek zijn we ook een aantal dingen wezen geven bij een andere school iets verderop. De leraren hadden net een vergadering dus troffen wij het slecht. Omdat we toch in de buurt waren zijn we even naar de Uganda Falls geweest, een aantal natuurlijk watervallen naast elkaar opspattend in een razende vaart. Als je zoiets ziet besef je pas hoe mooi de natuur is, zo ongerept en mooi in zijn eenvoud. Er waren daar een aantal mannen die voor geld in de watervallen springen en met een zwemvest erdoorheen zwemmen. Ze springen er aan het begin in en zwemmen dan door verschillende stromingen heen naar het eindpunt. Wij als Nederlanders kunnen ons niet voorstellen dat je zoiets gevaarlijks doet voor geld, maar voor hen is het hun bron van inkomsten. Ze zullen ongetwijfeld wel weten welke kant ze op moeten en op welke plekken ze extra op moeten passen. Maar toch .............. Na een flesje water uit de kruik die in de grond is begraven zijn we weer naar huis gereden. Wat een lange dag was het vandaag, 6 uur rijden is wel veel maar we zijn wel blij dat we ook deze plek een keer hebben gezien en de scholen mochten bezoeken.
Vrijdag 11-10-2013
Onze wekker ging om7 uur, iets eerder dan normaal omdat we naar Kampala wilden voor de creatieve markt. Er waren daar verschillende kraampjesmeet zelfgemaakte sieraden, kommen, manden en allerlei andere dingen. We keken onze ogen uit, zeker ook vanwege het feit dat wij zoiets nooit kunnen maken. We hebben onze ogen uitgekeken en zijn daarna met volle vaart naar Luwero gereden. Eerst was Gods Gift Primary school aan de beurt, het zag er heel mooi uit, ze hadden keihard gewerkt en konden het vandaag naar alle waarschijnlijkheid afronden. We hadden hen een varken beloofd als ze klaar waren, maar die konden we even zo gauw niet vinden. In plaats daarvan hebben we een aantal kilo’s geroosterd varkensvlees zitten eten met tomaten. Lekker uit het vuistje en eens weer anders dan ‘local food’. Na deze lunch zijn we naar de Nsege Infant and Primary school gereden, om daar te kijken hoe het gebouw gevorderd was. Toen we daar aan kwamen rijden holden de kinderen ons al tegemoet, wat waren ze blij dat we er waren, hartverwarmend elke keer. We zagen dat de ijzeren dwarsbalken er al op lagen met de houten bekisting en de muren waren ook al weer iets hoger. De ramen zaten nu iets lager, die waren de vorige keer in onze ogen iets te hoog. Er waren ook nog verschillende kinderen aan het werk met het repareren van het oude schoolgebouwtje. Ze waren met een soort omgekeerde spade de grond aan het loshakken om dit met water te kunnen mengen. Om dit mengsel lekker smeuïg te kunnen maken stonden 4 jongetjes er in te lopen en te springen. Op deze manier werd het steeds zachter en konden ze het gebruiken om dit tussen de stokken van de muur te doen. Door de zon wordt dit mengsel gedroogd en wordt dit een soort lemen muur. We hebben aan de leraressen daar laten zien wat zo zoal met de bananenbladeren kunnen maken om deze zelfgemaakte producten te kunnen verkopen. Na dit tweede bezoek zijn we iets eerder dan normaal naar huis gereden, gezien dit vroege tijdstip hadden we bijna geen file en waren we na 1,5 uur weer thuis. We waren vroeg thuis en daarom zijn we nog eventjes naar het zwembad geweest bij een hotel hier in de buurt. Dat was wel even lekker, een beetje poedelen om alle spieren los te maken en lekker bij te komen. Een voldaan gevoel na een drukke dag.
-
12 Oktober 2013 - 21:14
Serena:
Jeetje wat een reis... 6 uur in de auto... maar de bouw werkzaamheden zien er goed uit.
Ben benieuwd naar het eind resultaat.
Liefs van onssss -
13 Oktober 2013 - 10:09
Wil Bronkhorst:
ha suzan
ik wist niet datze daar patat hadden
verder een leuk verhaal weer
groejes -
13 Oktober 2013 - 12:48
Ilona:
Zoals gewend weer een leuk verhaal. Jullie maken genoeg mee. De foto's zijn ook weer erg mooi.
groetjes -
13 Oktober 2013 - 13:45
Hetty Van Der Want:
Wat een mooie verhalen Suzan. Veel succes daar! Leuk ook om de foto's te bekijken. -
13 Oktober 2013 - 16:24
Ineke Schmitz:
Jullie mogen alle drie trots zijn op jullie werk in Oeganda, en ons daar een kijkje geven van alles wat er zich afspeelt voorzien van wederom een boeiend verhaal en mooie foto's. Wens allen nog een mooie en succesvolle tijd en blijf benieuwd naar nog meer mooie verhalen.
groetjes Ineke S. -
13 Oktober 2013 - 17:34
Janneke Ong:
Fijn dat jullie zoveel hulp, hoop en liefde aan de kinderen en ouderen kunnen geven.
Top hoor!
Nog mooie dagen toegewenst -
13 Oktober 2013 - 19:51
Marijke Van Breukelen:
Lieve meisjes,
Jullie zijn echte bikkels hoor. Wij kunnen door jullie verhalen mee genieten van al jullie belevenissen.
Goed dat jullie naast alle drukke werkzaamheden ook nog even de gelegenheid waarnemen om te genieten van de watervallen en het passeren van de evenaar.
Succes met jullie djiggerprojekt.
"Hou je veilig" !
Groetjes, Marijke -
14 Oktober 2013 - 11:42
Yvonne:
Geweldig werk wat jullie daar doen! -
14 Oktober 2013 - 19:37
Rianne Ouwendorp:
Super wat jullie allemaal doen!
leuk om de verhalen te lezen en de foto's te bekijken...
heel veel su6!
Groetjes Rianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
